Henro korogashi

Vanmorgen vroeg, na het ontbijt, werden we door onze gastvrouw naar Ponte de Lima gebracht..

Daar was het een en al bedrijvigheid.
Eens in de twee weken is er een enorme markt.
Van heinde en verre stromen de mensen toe. Zowel voor het koopjes jagen, als voor de verkoop. Zij gaat er niet heen. Veel te druk vindt zij...kan ik mij heel goed voorstellen!
De bric a brac gisteren is elke eerste zondag van de maand, dus wij hadden puur mazzel.

Woensdag begint een groot feest en dat duurt tot maandag. Bij het vvv zeiden ze dat we maar moesten blijven :))

Ponte de Lima is een schitterend oud stadje (vanaf 1125 stads- en marktrechten) en de rivier de Lima is de kroon daarop.

Het was 18 graden toen we begonnen. Lekker fris. Wat ik nu al die dagen mis, is het gekwinkeleer van vogeltjes. Die zijn er niet, of ze zwijgen in alle talen.

Het pad was groen en bleef groen.
 Wel veel paden met lukraak geplaatste grote keien. Dat liep niet echt lekker.....maar het groen maakte veel goed.

Weer veel Duitse meisjes. Deze keken neutraal of blij en kletsten honderd uit.
Zij haalden ons in en opeens stonden zij ons op te wachten..
Wij hadden stokken, of wij met z’n allen een hond konden passeren..
Een van de meisjes had een beetwond in haar kuit. Zij heeft de wond gedesinfecteerd, maar ik heb haar toch aangeraden om in de albergue te vragen om raad.
De hond blafte nu niet eens toen we langsliepen.
Keek ongeïnteresseerd om zich heen :))

Uiteindelijk kwamen we aan op het punt, waar de route ca 500 meter omhoog ging en net zo pittig ook weer omlaag. 

Een Japanse Henro Korogashi (waar de pelgrim dood neervalt)
Anyway, gedaan en overleefd.















Op de top, flauw van het vele zweten, een mountain omelette gegeten. We moesten nog ruim twee uur 

Kunstwerk










Geen opmerkingen:

Punt voor nu..

Of we nooit in Porto en Spanje zijn geweest... Of we nooit 17 nachten en 18 dagen van huis en haard zijn weggeweest.. Het volgende blog waar...